De adviseur moet zich actief opstellen om onderverzekering te voorkomen
Dossier door - 11 juli 2023
Het voorkomen van onderverzekering is een van de belangrijkste taken die een adviseur ten behoeve van zijn klant moet verrichten. De adviseur moet ervoor zorgen dat de verzekerde som op de polis van zijn klant aansluit bij de risico’s die deze klant wenst te verzekeren. De adviseur moet dus de facto voorkomen dat de klant wordt geconfronteerd met een beroep op onderverzekering door de verzekeraar. De adviseur zal dit moeten bewerkstelligen door in de eerste plaats het verzekerde bedrag juist vast te stellen. Vervolgens zal hij nadien periodiek moeten toetsen of het verzekerde bedrag nog wel toereikend is. De adviseur zal zich daarbij actief moeten opstellen om de juiste informatie boven water te krijgen. Het kan daarbij nodig zijn om periodiek een taxatie te laten verrichten, althans dit aan de klant te adviseren. Zo nodig zal de adviseur aan zijn klant moeten benadrukken dat de verzekerde som aanpassing behoeft. En welke gevolgen het heeft als de klant een situatie van onderverzekering laat ontstaan dan wel voortbestaan. In deze zaak, die in hoger beroep was voorgelegd aan het hof te Den Haag, staat de vraag centraal of de adviseur verantwoordelijk gehouden kan worden voor de onderverzekering van zijn klant. De casus was als volgt.
X is een beheermaatschappij. De bestuurder van X is een horlogeverzamelaar en via X eigenaar van enkele tientallen kostbare horloges. In juli 2019 is X in zijn huis overvallen. De overvallers maakten 46 horloges buit. Die horloges waren tegen diefstal verzekerd. Uit de polis van deze verzekering volgt dat de schade aan de horloges wordt vergoed op basis van marktwaarde. Deze waarde wordt door middel van een op het polisblad genoemd taxatierapport uit 2011 bepaald. De verzekeraar heeft de schade aan de horloges conform dit taxatierapport vastgesteld en aan X uitgekeerd. X is het met de hoogte van dit bedrag niet eens, omdat de huidige waarde van de horloges (veel) hoger ligt dan de waarde die in het taxatierapport vermeld is. X maakt AON, die heeft bemiddeld bij het totstandkomen van deze verzekering, een verwijt van deze onderverzekering. X vordert van AON aanvullend nog een bedrag ad ruim 500.000 euro. In eerste aanleg geeft de rechter X gelijk. AON wordt veroordeeld om aan X nog een bedrag te betalen van ruim 32.000 euro. Omdat zowel X als AON zich niet met dit oordeel van de rechter kunnen verenigen, zijn beide partijen in hoger beroep gegaan.