Provisietransparantie: het verkeerde medicijn voor de verkeerde diagnose
Artikel door - 7 juli 2021
Het gaat de afgelopen tijd weer veel over de actieve provisietransparantie bij schadeverzekeringen. Nadat de wetgevingsplannen op dat punt een tijdje zijn uitgesteld, heeft minister Hoekstra deze maand laten weten dat die transparantie er komt. En dat hij heeft geluisterd naar het verzoek van AFM en Consumentenbond om het zo vorm te geven dat de adviseur netto bedragen moet noemen. Het wetsvoorstel is in die vorm een verkeerd medicijn voor een verkeerde diagnose. In deze bijdrage leg ik dat uit.
Het wetsvoorstel is niet bedoeld om excessen tegen te gaan. Daarvoor biedt het wettelijk kader, onder meer door een verbod op bonusprovisies en dergelijke, al de nodige waarborgen. Er geldt bovendien op dit moment al passieve transparantie (dus op verzoek van de klant). Waarom zou dan toch die actieve transparantie nodig zijn? Volgens minister Hoekstra, omdat klant en adviseur nu volgens hem onvoldoende spreken over de omvang van de dienstverlening, waar de klant recht op heeft. Als de klant weet wat de dienstverlening kost, zo stelt de minister, dan zal de klant ook sneller geneigd zijn om te vragen wat hij nu eigenlijk voor dat geld krijgt. Gelet op die achtergrond en het door de minister omschreven doel van het wetsvoorstel dringt zich direct een aantal vragen op, die de minister tot nu toe niet afdoende heeft beantwoord.